-
خانه
-
مقاله
مقاله
اینترنت (به انگلیسی: Internet) (مخفف interconnected network شبکه به هم پیوسته) را باید بزرگترین سامانهای دانست که تاکنون به دست انسان طراحی، مهندسی و اجرا شدهاست. ریشهٔ این شبکهٔ عظیم جهانی به دههٔ ۱۹۶۰ بازمیگردد که سازمانهای نظامی ایالات متحدهٔ آمریکا برای انجام پروژههای تحقیقاتی برای ساخت شبکهای مستحکم، توزیع شده و با تحمل خطا سرمایهگذاری نمودند. این پژوهش به همراه دورهای از سرمایهگذاری شخصی بنیاد ملی علوم آمریکا برای ایجاد یک ستون فقرات اینترنت جدید، سبب شد تا مشارکتهای جهانی آغاز گردد و از اواسط دههٔ ۱۹۹۰، اینترنت به صورت یک شبکهٔ همگانی و جهانشمول در بیاید. وابسته شدن تمامی فعّالیتهای بشر به اینترنت در مقیاسی بسیار عظیم و در زمانی چنین کوتاه، حکایت از آغاز یک دوران تاریخیِ نوین در عرصههای گوناگون علوم، فناوری، و به خصوص در نحوه تفکّر انسان دارد. شواهد زیادی در دست است که از آنچه اینترنت برای بشر خواهد ساخت و خواهد کرد، تنها مقدار بسیار اندکی به واقعیت درآمدهاست.
اینترنت اشیاء یا IoT، سیستمی بههمپیوسته از تجهیزات رایانهای، ماشینهای مکانیکی و دیجیتال، اشیاء، حیوانات یا افرادی است که با شناسههای منحصربهفرد (UID) هویت یافتهاند و از قابلیت انتقال دادهها روی یک شبکه بدون نیاز به تعامل انسان-با-انسان یا انسان-با-رایانه برخوردار هستند.یک شیء در اینترنت اشیاء میتواند انسانی باشد که یک دستگاه پایش قلب در بدنش نصب شده است؛ یا دامی با یک ترانسپوندر بیولوژیک، یا خودرویی که با حسگرهای تعبیهشده در آن، راننده را از فشار کم لاستیکها آگاه میکند یا هر شیء طبیعی یا انسانساخت دیگر که میتواند با اختصاص یک آدرس IP دادهها را روی یک شبکه انتقال دهد.امروزه، سازمانها در صنایع و کسبوکارهای گوناگون، بهشکلی فزاینده از قابلیتهای اینترنت اشیاء بهره میگیرند تا کارآمدتر و اثربخشتر عمل کنند؛ آنها با بهرهمندی از دستاوردهای اینترنت اشیاء، به درکی بهتر و شایستهتر از مشتریانشان دست مییابند و میتوانند خدماتی بهینهتر به آنها ارائه کنند
عبارتهای «امنیت شبکه» و «امنیت اطلاعات» اغلب به جای هم مورد استفاده قرار میگیرند. عدم آشنایی بسیاری از کاربران و کارکنان سازمانها، به نفوذگران کمک میکند تا به راحتی وارد یک شبکه کامپیوتری شده و از داخل آن به اطلاعات محرمانه دست پیدا کنند یا این که به اعمال خرابکارانه بپردازند.هر چه رشد اینترنت و اطلاعات روی آن بیشتر میشود نیاز به اهمیت امنیت شبکه افزایش پیدا میکند. امنیت شبکه بهطور کلی برای فراهم کردن امکان حفاظت از مرزهای یک سازمان در برابر نفوذگران (مانند هکرها) به کار میرود.برای تأمین امنیت بر روی یک شبکه، یکی از بحرانیترین و خطیرترین مراحل، تأمین امنیت دسترسی و کنترل تجهیزات شبکه است. تجهیزاتی همچون مسیریاب، سوئیچ یا دیوارهای آتش. با این حال، امنیت اطلاعات به صراحت بر روی محافظت از منابع اطلاعاتی در برابر حمله ویروسها یا اشتباهات ساده توسط افراد درون سازمان متمرکز شدهاست و برای این منظور از تکنیکهای جلوگیری از از دست رفتن دادهها (DLP) بهره میبرد. یکی از این تکنیکها، تقسیمبندی شبکههای بزرگ توسط مرزهای داخلی است.